Wielrennen

De afgelopen tijd heb ik er veel schik in gehad om de fietsende medemens een beetje te provoceren met fiets-denigrerende stellingen. Fietsen? Dat is toch suf? Mountainbiken is nog tot daar aan toe, maar dat recht-toe-recht-aan-fietsen, dat is toch iets dat je automatisch associeert met boodschappende moeders en sur place slingerende, bejaarde echtparen op dezelfde fietsen met allebei een beige windjackje aan? Tot die categorie wil je als moderne man toch niet horen? Nee, dan ga je golfen of op een motor rijden. Of iets met race-auto's, of een zeilboot, desnoods voetballen, maar niet fietsen.

Vorige week vroeg mijn buurman of ik het misschien een leuk idee vond om me bij het wielrunclubje aan te sluiten dat hij momenteel aan het vormen is. Haha, ik op een racefiets, met m'n behaarde benen? Alleen het idee al!
"Als ik wil fietsen, dan doe ik dat op mijn KTM. Dan zet ik 'm in z'n één en doe m'n vizier open", antwoordde ik.
Toch vertelde de buurman waar hij mee bezig was. Meerdere mannen uit de straat en verder nog een paar kennissen, bij elkaar een man of negen, hadden zich al aangemeld. Op een tweetal na allemaal onervaren en dus zonder fiets.
"Ik stuur je wel een mailtje met wat gegevens, dan kun je zien wat voor fietsen we in één deal gaan regelen. Scheelt een hoop hoor, op die manier. We gaan na de zomer starten, zodra de fietsen geleverd worden. Iedere zondagochtend om acht uur. Laat maar weten van je er van denkt."
Ik grapte nogmaals wat terug, maar was onbedoeld toch wel nieuwsgierig geworden. 's Avonds ontving ik het e-mailtje.

Eén dag heb ik er over nagedacht en toen heb ik besloten de gok te wagen en heb ik me aangemeld. Vanmiddag heb ik me bij de buurman verdiept in de accessoires die ik nog moet gaan aanschaffen, zoals een helm, een fietsbroek en schoenen. Eind september gaan we waarschijnlijk van start. Ik kan eerlijk gezegd niet wachten...