Off Road

KTM 690 Enduro R

Ik ben opgegroeid met een passie voor (o.a.) auto's en motoren. Mijn ouders reden allebei motor, mijn vader een Honda Goldwing 1100 uit 1984, mijn moeder een '73 Honda CB500. Toen ik 11 jaar was, reed ik er al (stiekem) op.

Op mijn veertiende kocht mijn vader een tweedehands crossmotor, een 125 tweetakt Yamaha, wit uiteraard. Na een jaar heb ik die weer ingeruild tegen een (groene) 125 cc Kawasaki. Met vrienden uit het dorp gingen we scheuren op het strand tussen Wissenkerke en Colijnsplaat en soms vervoerde mijn moeder ons en de motoren naar het crossterrein bij Wemeldinge of dat van Vlissingen-Oost.

Toen ik een paar jaar later eindelijk op een brommer mocht rijden, kon ik dus al aardig met zo'n ding uit de voeten. Het was een Suzuki TS 50 en ik vond 'm prachtig. Een hoge off road brommer. Die voerde ik op en had een top van rond de 100 k/u. Duizenden kilometers heb ik er op gereden, door weer en wind. Nooit gepakt door de politie. Ik reed gewoon over een zeedijk heen en over het Oosterscheldestrand naar Wissenkerke, waar ik woonde.

In 1988 - ik was 17 - bezocht ik met mijn moeder de MotorRai en zag daar de toen gloednieuwe Honda Dominator NX650 staan. Rood, hoog, dubbele uitlaat en een laag Paris-Dakar-style voorspatbord. Een droom. Samen met mijn moeder kochten we er een bij Meiers Tweewielers in Vlissingen. Hij werd geleverd nog voordat ik 18 werd, dus ik mocht er nog niet op rijden. Mijn moeder wel. Zij ontdekte tijdens haar eerste ritje op ons nieuwe eigendom gelijk al dat de Dominator een heel ander type motor was dan de 15 jaar oudere CB500. In een reflex kneep ze te hard in de voorrem en waardoor ze viel. Ze heeft er nooit meer op gereden.

In september werd ik 18 en een paar weken en 6 obligate lessen later had ik mijn rijbewijs, nu bijna 22 jaar geleden. Ik heb een jaar op de Dominator gereden. Toen ruilde ik 'm bij De Regt in Goes in, samen met mijn Kawasaki-crosser, voor een sportmotor, een Honda CBR600, rood met wit. Die ruilde ik weer een jaar later weer om voor een nog sportievere fiets, een grijs geïmporteerde zwarte Honda CBR400RR.

Twee jaar later leerde ik mijn vrouw kennen. Ze heeft één keer achterop meegereden op de CBR400RR. Met haar 1,78 meter zat ze met haar knieën naast haar hoofd. Geen gezicht. Erger was dat ze vond dat het veel te gevaarlijk was, dat gekke motorgedoe. Ik wist toen nog niet dat dit tot gevolg had dat ik niet veel later mijn motor kwijt was en me zou laten overhalen tot aanschaf van een mountainbike. Zonder dollen: ook dat is heel gaaf en we hebben jarenlang op die fietsen de bossen in Nederland en de Ardennen onveilig gemaakt. Maar in 1996 kon ik het toch niet laten en kocht ik weer een motor. Jawel: een Honda Dominator. Ditmaal een tweedehandsje, van een meisje uit Lisse. Er stonden al meer dan 30.000 kilometers op, maar daardoor was het ding relatief goedkoop.

Die tweede Dominator heb ik 11 jaar gehad. Ik reed er gemiddeld 100 kilometer per jaar op. Het kwam er gewoon niet van. Waarom zou je de motor pakken als je een auto voor de deur hebt staan? Zomaar een stukje rijden, zo tussen het verkeer, op dat asfalt, daar is niks aan. Een uitdaging heb je nodig, een doel. En een motor die niet steeds uitvalt natuurlijk en dat is nu net wat de Dominator steeds meer ging doen. Dus ben ik me gaan verdiepen in wat de markt op dat moment, 2007, bood. Ik werd aangetrokken door het merk KTM en kocht in oktober 2007 uiteindelijk een gloednieuwe, oranje KTM LC8 Adventure 990 EFI. Via internetforums kwam ik in een paar subcultuurtjes van gelijkgezinden terecht en eind december 2008 bevond ik me ineens Brabant in bijeenkomst van mensen die geïnteresseerd waren in deelname aan de Eastern Europe Rally, die in juni 2009 voor de derde keer gereden zou gaan worden.

Vanaf dat moment stond ieder moment dat ik kon vrij maken in het teken van de voorbereiding van de deelname aan de Rally, een evenement waarbij ik gedurende 8 dagen met mijn KTM vanuit Polen door Slowakije, Hongarije en Roemenië zou rijden, over een afstand van ongeveer 2.500 kilometer. Meer dan de helft daarvan zou off road gereden worden.

Mijn deelname aan de Rally is goed verlopen, maar het was wel loodzwaar. Ik heb daar ervaren dat ik een veel lichtere motor nodig had en dat ik nog verder moest werken aan mijn conditie en rijvaardigheid. De KTM verkocht ik daarom en ik kocht een andere motor, weer een KTM, maar ditmaal een eencylinder met een inhoud van 654 cc, de 690 Enduro R, de motor waarop Cyril Despres en Marc Coma de afgelopen edities van de Dakar wonnen. Een fantatisch apparaat, maar niet heel erg makkelijk te bereiden, want altijd nog zo'n 40 kilo zwaarder dan een wedstrijdenduro of crossmotor.

Inmiddels heb ik met de 690 aan meerdere evenementen deelgenomen, zowel in binnen- als buitenland. Of ik in 2010 nog aan een volledige Rally kan deelnemen, is onzeker, maar ik blijf ervoor trainen. Dat valt hier in Zeeland overigens niet mee. Het is hier immers erg vlak en uitgestrekt en bovendien erg gecultiveerd. Veel asfalt en keurige tuintjes, weinig 'ruige' gebieden. En daar waar je dan nog leuk zou kunnen rijden, mag het natuurlijk weer niet omdat men er ongestoord wenst te kunnen fietsen, wandelen of paardrijden. Onterecht vind ik en onnodig. In het buitenland gelden dergelijke beperkingen niet of in veel mindere mate en daar kom je als off roadrijder ook veelvuldig wandelaars, fietsers en paarden (al dan niet met berijders) tegen en vrijwel nooit gaat er iets fout. Ik heb ook nog nooit meegemaakt dat een off roadrijder niet voldoende rekening houdt met passanten door van het gas te gaan of zelfs de motor even uit te zetten. Bovendien maken off roadmotoren tegenwoordig nauwelijks nog geluid. Maar overtuig de milieulobby daar maar eens van!

Hieronder een filmpje van een stukje van de Transwalloniërit die op 6 juni 2010 werd verreden in de omgeving van Diest, België. In de eerste 30 seconden van het filmpje zie je mij een betonnen watergeul kruisen. Ik wist niet dat ik gefilmd was en ontdekte het filmpje later pas, bij toeval, op YouTube.