OER Rallye Weekend

Op 29 en 30 januari vond het jaarlijkse OER Weekend plaats. In 2009 nam ik ook al eens hieraan deel. Dat was toen ter voorbereiding van de OER (Oost Europa Rallye) die ik later dat jaar zou gaan rijden. Er waren circa 70 deelnemers en het was beregezellig en vooral heel erg koud. Ons onderkomen was ook nu weer de zgn. 'Lake Cabin' op Recreatiepark Ermerstrand (bij Erm, ca. 4 km van Emmen), een grote blokhut in Canadese stijl.

De route voerde langs de lange kanalen in Drenthe, waarbij plaatsen als Stadskanaal, Musselkanaal en Ter Apel werden aangedaan, maar ook door de bossen van Noord-West Duitsland. De rit bevatte verschillende specials. De eerste special was een navigatieproef op een akker, gevolgd door een aantal ronden op tijd over de Emmense Crossbaan.

Het was eigenlijk te koud om lekker te kunnen rijden. De tracks en sporen waren keihard bevroren en dus erg gevaarlijk. En meer dan 10 uur rijden in de vrieskou is niet niks! Op een gegeven moment - het was inmiddels donker geworden - vertoonde ik zelfs onderkoelingsverschijnselen. Een benzinestationnetje op 15 km van de eindbestemming bood de uitkomst voor mij en mijn rijmaat; broodjes bapoa (rundvlees) uit de magnetron en hete koffie hebben ons leven gered.

Maar een uur later, in de blokhut, na een hete douche en twee borden stamppot met rookworst, gezeten voor de open haard, met oude en nieuwe vrienden en (teveel) biertjes ben je dat alweer snel vergeten.

Trans Anatolia promo

Een nieuw promofilmpje van de Trans Anatolia Rally. Nog mooier dan het filmpje dat ik al plaatste.

Trans Anatolia

In september 2011 ga ik deelnemen aan de Trans Anatolia Rally. Op mijn KTM 690 Enduro R. In 7 dagen wordt 2000 kilometer off road gereden door, naar het schijnt, de meest schitterende gebieden van Zuid-Turkije, waaronder Cappadocië. Dus ik moet flink gaan trainen, want ik heb al een half jaar niet meer gereden. Eind januari ga ik twee dagen trainen in Drenthe, in februari een rit over de Veluwe en in april een training in een zandgroeve bij Landgraaf.

Gardameer

Voor het tweede achtereenvolgende jaar ben ik met mijn gezin bij het Gardameer gaan kamperen. Het is daar leuk, vind ik. Om allerlei redenen. Eén ervan is dat je er meer exotische auto's ziet dan - volgens mij - waar dan ook in Europa. Porsche 911's rijden er net zo veel en vaak als bij ons Opels en verder rijdt zo'n beetje iedere Italiaan daar in een fraaie Audi of BMW. De Italiaan rijdt geen Italiaanse auto. Althans niet meer. Een paar decennia geleden was dat nog wel anders. De Italiaan reed toen of in een Alfa of in een Fiat. Tegenwoordig dus niet meer. Het zijn "de dikke Duitsers" die daar met afstand het populairst zijn. Er zijn eigenlijk nog maar twee uitzonderingen. Van twee Italiaanse automerken heeft de Italiaan nog geen afscheid genomen, althans niet bij het Gardameer, en dat zijn Ferrari en Maserati. Je komt ze er dagelijks tegen, gewoon op het parkeerterrein bij de supermarkt, of in een straatje achteraf.

Teruggekomen bij mijn eigen auto (een blauwe Volvo) na een paar uurtjes aan het strand in Portese zie ik een zilvergrijze Maserati GranTurismo naast mijn auto geparkeerd staan. Terwijl ik er een paar fotootjes van neem, klikken de deuren ineens open. De eigenaar kwam aangelopen en heeft me zoals het een echte autoliefhebber betaamt vol enthousiasme over zijn prachtige bezit verteld.

Wielrennen

De afgelopen tijd heb ik er veel schik in gehad om de fietsende medemens een beetje te provoceren met fiets-denigrerende stellingen. Fietsen? Dat is toch suf? Mountainbiken is nog tot daar aan toe, maar dat recht-toe-recht-aan-fietsen, dat is toch iets dat je automatisch associeert met boodschappende moeders en sur place slingerende, bejaarde echtparen op dezelfde fietsen met allebei een beige windjackje aan? Tot die categorie wil je als moderne man toch niet horen? Nee, dan ga je golfen of op een motor rijden. Of iets met race-auto's, of een zeilboot, desnoods voetballen, maar niet fietsen.

Vorige week vroeg mijn buurman of ik het misschien een leuk idee vond om me bij het wielrunclubje aan te sluiten dat hij momenteel aan het vormen is. Haha, ik op een racefiets, met m'n behaarde benen? Alleen het idee al!
"Als ik wil fietsen, dan doe ik dat op mijn KTM. Dan zet ik 'm in z'n één en doe m'n vizier open", antwoordde ik.
Toch vertelde de buurman waar hij mee bezig was. Meerdere mannen uit de straat en verder nog een paar kennissen, bij elkaar een man of negen, hadden zich al aangemeld. Op een tweetal na allemaal onervaren en dus zonder fiets.
"Ik stuur je wel een mailtje met wat gegevens, dan kun je zien wat voor fietsen we in één deal gaan regelen. Scheelt een hoop hoor, op die manier. We gaan na de zomer starten, zodra de fietsen geleverd worden. Iedere zondagochtend om acht uur. Laat maar weten van je er van denkt."
Ik grapte nogmaals wat terug, maar was onbedoeld toch wel nieuwsgierig geworden. 's Avonds ontving ik het e-mailtje.

Eén dag heb ik er over nagedacht en toen heb ik besloten de gok te wagen en heb ik me aangemeld. Vanmiddag heb ik me bij de buurman verdiept in de accessoires die ik nog moet gaan aanschaffen, zoals een helm, een fietsbroek en schoenen. Eind september gaan we waarschijnlijk van start. Ik kan eerlijk gezegd niet wachten...
 

Rescue Vlissingen

Op 4 augustus 2010 vond het evenement Rescue Vlissingen plaats. Eén van de indrukwekkende demonstraties was een F16 vliegshow. De lucht boven de Westerschelde was die middag dramatisch donker gekleurd, wat het toch al imposante vertoon van zo'n F16 nog indrukwekkender maakte. Het komt in de buurt van een F1 racewagen wat betreft overweldigende prestaties en geluidsproductie.

Minoes

Voordat Minoes bij ons in Vlissingen introk, woonde ze in het dierenasiel in Goes. Volgens mij heeft ze het erg naar haar zin in Vlissingen. 's Ochtends, na het ontbijt (Felix) gaat ze op stap en als het niet regent is ze doorgaans rond 22.00 uur weer thuis. Dat laat ze dan duidelijk horen, komt even een kopje geven en valt dan uitgeput in slaap, in haar mandje, in de garage.